23/9/11

Pan con lévedo de froita

Desde que lin no foro do pan os experimentos de Mag co lévedo líquido de froita quería probar esta curiosa maneira de facer pan. Agora que teño froita caseira dabondo é un bo momento. Puxen nun vaso con auga unha presada de uvas un pouco aplastadas e uns anacos de tona de mazá.

Ao día seguinte xa había burbullas e cheiraba ben: dociño, afroitado e alcohólico, é dicir, a licor de guindas! :D

En vista de que a cousa marchaba, mesturei unha pouca auga co mesmo peso de fariña de trigo integral e agardei a ver que pasaba.

Tamén mudei o vaso do líquido que quedaba por un frasco máis grande, quitei a froita (que xa levaba dous días en remollo) e botei máis tona de mazá.

A temperatura na cociña estaba arredor dos 23ºC

Funcionou! Estas burbulliñas tan prometedoras amosaban que o lévedo prosperara. Era o momento de poñerse co pan.

Preparei un prefermento con:

50 g deste starter
100 g auga mineral
100 g fariña de trigo integral ecolóxica moída en pedra (RdS)

Despois de 3 h estaba así de bonito:

Decidín preparar un pan sinxelo con:

500 g fariña de trigo ecolóxica moída en pedra (RdS)
200 g prefermento
260 g auga [60%]
9 g sal [1,5%]

Mesturei todo menos o sal e deixei repousar a masa 30 min
Engadín o sal, amasei moi brevemente, deixei levedar 2 h e despois metino no frigorífico toda a noite, unhas 9 h

Pola mañán saqueino, deixeino temperar media hora e formei unha barra grandota. Ben feitiña, eh? Pois non, como comprobaría máis tarde.


Deixeina repousar 1:15 h e enfornei. Non sei por que non puxen a pedra no forno, tería sido de axuda.

Enfornei á máxima temperatura con vapor 10 min e 30 min máis a 200ºC sen vapor.

As greñas están lonxe (moooi lonxe) de ser perfectas pero en xeral o pan presenta un aspecto aceptable:


Ben mirado, saiu ata favorecido:


... aínda que non desde todos os ángulos. Isto é o que sucede cando non se sella ben o pan e por riba se greña mal:


O pobre non puido crecer ben e rebentou por onde puido.

Nótaselle a falta da pedra na codia tan fina que formou por abaixo. Por sorte o miolo está bastante ben:

É un pan esponxoso e de sabor suave, no que se percibe (pode ser a miña imaxinación, pero eu xuro que o noto) un lonxano gusto a mazá.